Zijn aannames gevaarlijk? Of spreek je dan over een sterke intuïtie?
Aannames versus intuïtie
Zijn aannames gevaarlijk? Of spreek je dan over een sterke intuïtie?
Kortgeleden had ik een leuk gesprek met een kennis van vroeger over intuïtieve ingevingen en het gevaar van aannames. Dit prikkelde mij om er weer eens, met mijn huidige ervaringen, ideeën in te duiken en er een blog over te schrijven.
Wat is intuïtie? De Van Dale omschrijft intuïtie als ‘inzicht zonder denken’. Een ingeving die er spontaan is zonder verstandelijke beredenering of analyse. Het wordt ook wel omschreven als je zesde zintuig, innerlijke stem of (onder)buikgevoel.
Het onderbuikgevoel is een bekend fenomeen. Alleen denken en voelen kun je niet zwart – wit van elkaar scheiden. Veel gevoelens komen voort uit gedachten. En die gedachten kunnen gebaseerd zijn op verkeerde aannames. Een aanname die bij mij nog wel eens in vriendschappen omhoogkomt, is dat een ander niet zit te wachten op mijn idee of mijn mening. Mijn neiging is dan om mezelf maar niet uit te spreken en/of niks te doen met dat idee of die mening. Terwijl deze aanname niet gebaseerd is op een feit. Deze aanname van mezelf komt voort uit ervaringen uit het verleden. Echter deze ervaringen hebben wel invloed op je intuïtie.
Hoe weet je nou wanneer het gaat om intuïtie of dat het gaat om een aanname?
Intuïtie begint vaak met een gevoel dat iets wel of niet goed voelt. Dat er iets niet klopt. Wat dan wel of niet klopt, word vroeg of laat vaak wel duidelijk. Een dieperliggend weten.
Daarnaast is intuïtie dus ook gelieerd aan kennis, ervaringen, indrukken en vaardigheid die je opdoet. De combinatie van dat alles maakt dat je snel schakelt, overziet en beslist.
Je vormt je onbewust een mening over personen en situaties en deze meningen beïnvloeden je houding. Je zult bij een negatief gevoel bijvoorbeeld niet gauw toenadering zoeken. Je onbewuste bevat een dieperliggend ‘weten’. We vinden het vaak moeilijk om op dit intuïtieve weten te vertrouwen, omdat je het niet kan beredeneren. Een valkuil is dat jouw intuïtief weten niet de waarheid is of hoeft te zijn. Je bent daardoor nooit helemaal vrij van aannames en eigen perceptie.
Rationeel ingestelde mensen vinden sneller iets zweverig of te weinig onderbouwt, te weinig concreet of tastbaar. Deze mensen vertrouwen op hun cognitie, op het verstand.
Wat je kan helpen is je bewust te worden van je aannames.
De volgende vragen kunnen je daarbij helpen (Byron Katie).
Is hetgeen ik denk waar? Weet je zeker dat het waar is? Waar baseer je dat op?
Mocht de gedachte kloppen, is het terecht? Is het een ramp? Hoe reageer je op je gedachte?
Aannames zijn namelijk onontkoombaar, de kunst is je ervan bewust te worden en te onderzoeken of ze waar zijn. En voor dat onderzoeken is lef en kwetsbaar durven zijn nodig.
Als je de tools hebt geleerd om over de aannames het gesprek aan te gaan met de ander, worden aannames niet langer gevaarlijk, maar levert het je informatie en verbinding op.
Hiervoor is het belangrijk dat je jezelf durft open te stellen en daar is lef voor nodig. Misschien klopte je aannames namelijk niet en moet je dat wel durven erkennen.
Daarnaast is het goed je gedachten te onderzoeken en te gaan kijken wat jouw waarheid is. Bewustwording geeft vrijheid om anders naar je gedachten te kunnen kijken.
Ik zou zeggen maak gebruik van je intuïtie, je innerlijk weten en vertrouw daarop. Als je de indruk hebt dat het een aanname is, ga op onderzoek uit. Benoem het gedrag van de ander of maak het bespreekbaar. Wat je ziet, bemerkt, ervaart en opvalt. Bijvoorbeeld het valt me op dat je oogcontact lijkt te vermijden, het valt me op dat je de neiging hebt om jezelf te verontschuldigen. Het gaat er dus om of je je intuïtie durft te volgen en te benoemen wat je ziet, ervaart bij de ander.
Na het benoemen van je aanname, is het van belang te luisteren tussen de regels door. Wat zegt iemand non-verbaal. Respectvol omgaan met de ander, is de ander durven spiegelen en de keuze er wat mee te doen, bij de ander te laten. Geef mensen het gevoel dat elke keuze goed is.
Ik ben overtuigd dat als je bovenstaande kunt toepassen, dan zijn aannames niet langer gevaarlijk of belemmerend, maar zorgt het voor verbinding, diepgang en groei.
Wat denk jij?
Kun je of wil je hier meer over weten? Wil je hier de tools voor leren?
Neem gerust contact op….
Simone van Roekel
Gezinspraktijk Happy Home
#intuïtie##aannames##ervaring##gedachten##gevoelens##verbinding
“Heb jij Lef”?
“Heb jij Lef”?
Letterlijke definitie van lef, is een eigenschap dat je iets durft.
Lef komt uit het Hebreeuws en betekent ‘hart’.
Het mooiste is om vanuit je hart te leven. Maar in de huidige maatschappij zijn veel mensen die dit niet meer doen, het lastig vinden, omdat ons hoofd het overneemt. Echter veranderen ligt dichtbij je hart.
“Er is altijd een eerste stap die gemaakt mag worden, als je je hart wilt volgen. Zo’n stap kan spannend zijn. Maar als je durft, ontdek je nieuwe dingen, die je uiteindelijk ook leert ‘kunnen’. Dit kan de stap zijn naar beter voor jezelf zorgen, de stap naar een nieuwe baan, maar ook naar besluiten om bepaalde dingen niet meer of juist wel te doen. In wat voor situatie je je ook bevindt, het begint altijd met die eerste stap; durf.
Waarom ik vandaag kies voor dit onderwerp, is omdat “LEF” en “DURF” centraal staan in de dagelijkse praktijk van de mensen die bij mij komen.
Hoe vaak ik wel niet hoor, ja maar…… “ik kan het niet maken om niet te gaan” “ik weet zeker dat ze dit niet leuk vind” “ik moet echt even” “ik heb eigenlijk helemaal geen zin, maar” “ik moet dit nog doen” “ik moet dat nog doen” “ nee dat gaat niet” “nee mijn man ziet me al aankomen” nee….
HOEZO, is dan vaak mijn vraag? MOET dat echt vandaag? Waarom doe je iets totaal tegen je zin in? Waarom zou je geen NEE kunnen zeggen?
Veel mensen denken dat ze van alles ‘moeten’. We doen dingen op de automatische piloot en staan niet meer stil bij wat we ‘echt’ vinden, denken en voelen. Welke behoeftes we hebben en wie we willen zijn of waar we naartoe willen. Want tja, stilstaan hebben we toch helemaal geen tijd voor?
Mensen komen met klachten dat ze moe zijn, dat ze aan het overleven zijn. Ze genieten niet echt meer van het leven en missen verbondenheid. Ze blijven doorgaan en ervaren geregeld onrust. Er moet nog zoveel. Veelal hebben we overtuigingen in ons zelf waar we last van krijgen of hebben. Een stemmetje die je laat weten dat je hard moet werken, dat je een leuk sociaal leven hoort te hebben, dat je eigenlijk helemaal niet gezellig bent en allerlei normen en waarden waar je netjes aan hoort te voldoen.
Het vraagt LEF en DURF om dit te stoppen en te gaan kiezen voor jezelf, wat niet betekent dat je niet meer sociaal bent, dat je geen fijne vriend kan zijn, geen liefdevolle partner meer bent. Het betekent dat je een betrouwbare persoon wordt voor jezelf, maar ook voor je omgeving. Je wordt authentiek.
Zelf heb ik in de loop der jaren ook lef mogen ontwikkelen. Het lef om een poos geleden mijn eerste blog te schrijven. Mijn overtuiging was namelijk dat kan jij helemaal niet. En mijn omgeving zei; “maak het maar niet te persoonlijk”
Het lef om vaker naar mijn hart te luisteren en daarop mijn keuzes te maken. En natuurlijk gaat dit allemaal niet zonder af en toe ook eens ‘pijn’ of een teleurstelling.
Lef is mijns inziens je geregeld open en kwetsbaar durven opstellen en dat is niet makkelijk.
Niemand wil pijn ervaren en iedereen wil een teleurstelling graag voorkomen.
Maar wat als je de besluiten eens bekijkt vanuit de ogen van jouw dierbaren? Hoe zou jij het vinden als ze besluiten namen vanuit hun hart?
Kortom wil jij dichterbij je hart komen? Leren stilstaan en de onrust voorbij? Van overleven naar gaan leven? Wil jij ontdekken wie je nou eigenlijk echt bent, welke waarden belangrijk voor je zijn en vanuit daar in het leven staan?
Neem dan contact op, dan gaan we samen die zoektocht aan….
“Moet je wel even het LEF hebben om die eerste stap te zetten” ;-)