Ik bevroor en wilde vluchten...
“Ik bevroor en wilde vluchten”
Alles kriebelde van binnen en ik wist direct dat ik opleider bij het Kempler Instituut wilde zijn. Alleen was ik goed genoeg? Zaten ze wel op mij te wachten? Even kwam weer het onzekere meisje naar boven. Ik had niks te verliezen en alles in mijn lijf zei; dit moet je doen. Je mag vertrouwen op alle ervaring en je hebt echt wel wat te brengen.
Ik trok de stoute stoere schoenen aan en daar ging ik. Ik mocht een aantal weekenden meedraaien met de ervaren opleiders. Ik genoot, vond het fantastisch en voelde de energie stromen.
En plots gebeurde het... iets wat ik niet had verwacht. Het overkwam me...
In de groep werd het opeens spannend voor mij. Ik bevroor en wilde het liefst vluchten.
Daar zat ik dan met mezelf. Ik voelde dat ik moest huilen, ik voelde me bang. Shit dat kan niet, wat ga ik doen? Daar kwam weer even het bange meisje van vroeger naar boven en de strenge stem in mezelf. Hoe had ik bedacht dat ik dit wel zou kunnen? Waarom vond ik dit ook alweer zo leuk? Wat doe ik hier? De heftigheid was niet eens op mij gericht, maar toch bevroor ik.
Ik ben naar binnen gekeerd en heb het gedeeld met de ervaren trainer van dat weekend en later nog met andere collega opleiders. Ik wist vanaf dat moment dat er werk aan de winkel was. Deze trigger moest ik gaan aankijken. Deze blokkade werd opeens zichtbaar en die kan ik niet langer gebruiken.
Ik ben gaan Brainspotten bij een collega. En heb daar gekeken naar dat bange kwetsbare meisje van vroeger, die gepest werd toen ze verhuisde van Brabant naar Leusden. Die zich staande probeerde te houden, maar zich steeds ongelukkiger ging voelen. Een leerkracht die niet voor veiligheid zorgde. En zo kwamen er nog een paar situaties voorbij waarin ik mij heel onveilig heb gevoeld en niet gesteund. O.A. toen ik een jong volwassen vrouw was en moest “vechten” voor mezelf, omdat een collega arts haar eigen straatje wilde schoonvegen en daar heel ver in ging.
Ik word vaak gezien als de powervrouw zoals op de foto, de krachtige - die weet wat ze wil - die zich wel red, maar ik ben meer dan dat. Ik ben ook gevoelig, ik heb mijn onzekerheden en die hoef ik inmiddels niet meer zo weg te duwen. Ik ben het allebei.
Brainspotting werkt diep op het lichaam in. Waar je heen kijkt bepaald hoe je je voelt. Pijnlijke herinneringen uit mijn jeugd en als jong volwassen vrouw waren ook in mijn brein opgeslagen. Ik wist niet eerder dat ik mij plots nog zo onveilig kon voelen, maar het overkwam me. Dus het was goed om hiermee aan de slag te gaan.
Ik kreeg tijdens de Brainspotting enorme hoofdpijn, migraine, soms kwamen er wat emoties vrij, maar voelde vooral veel boosheid en pijn in mijn nek/ schouders. Spanning kwam los en langzaam merkte ik dat ik meer ontspannen werd. Het voelde rustiger in mijn lijf.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik heb kunnen ervaren hoe ontspannen ik als opleider in de groep kan zijn. Niet dat ik geen gezonde spanning meer heb ;-)
Maar ondanks heftigheid die soms voorbij komt binnen de opleidingsweekenden, voel ik geen spanning of blokkade meer. Heel bevrijdend.
In mijn eigen praktijk werk ik ook met Brainspotting.
Van cliënten krijg ik terug dat ze zich weer vrij voelen, dat ze milder zijn naar zichzelf of anderen, dat ze niet meer bang zijn, dat ze geen angsten meer ervaren of dat ze niet meer zo snel boos worden, zich minder ergeren. Brainspotting spreekt het zelfhelend vermogen van mensen aan, waardoor er op lichamelijk gebied als ook in de hersenen verwerking plaatsvindt.
Ben jij ook nieuwsgierig geworden - wil jij van jouw angsten of blokkades af. Heb je trauma’s die je in de weg zitten? Wil je je ook weer ontspannen voelen in je lijf?
Maak dan een afspraak via de afspraak planner op mijn site.
Warme groet, Simone
Leren verdragen.....
“Leren Verdragen”
Het is niet je taak als partner om de ander gelukkig te maken.
Het is niet je taak als ouder om je kind altijd maar goed te laten voelen.
Het is niet je taak om de hele wereld te dragen.
Het is niet je taak om je voortdurend goed te voelen.
Het is je taak om je kinderen bij te staan in alles wat ze voelen. Inclusief emoties die minder fijn zijn, die horen er nou eenmaal bij. Op die manier leren je kinderen van ons dat ze deze emoties kunnen dragen. In plaats van ze steeds maar op te lossen of te laten verdwijnen. Er voor ze zijn, naast ze zitten en samen verdragen en voelen.
Uiteraard geldt dit ook voor onszelf. Het is je taak om jezelf bij te staan in alles wat je voelt. Niet erbij weg, maar voelen en dragen. Zo ontwikkel je zelfvertrouwen en draagkracht. Tegelijkertijd ben je dan een mooi voorbeeld voor je kinderen en je omgeving.
En binnen de relatie - bij je partner is het leren verdragen dat er verschillen zijn, is het leren verdragen dat je de problemen van de ander niet hoeft op te lossen. Jouw oplossing hoeft namelijk niet de oplossing van de ander te zijn. En de ander komt pas bij zijn oplossing, als deze de noodzaak voelt er anders naar te kijken of zelf genoeg pijn voelt om er wat mee te doen.
Maar van betekenis zijn en je verantwoordelijk voelen voor je eigen wensen en verlangens en deze bespreken met je partner, draagt bij aan je eigen geluk. Je hebt de taak om je medeverantwoordelijk te voelen dat je partner ook gelukkig is naast jou. Dat vergt afstemming en goed communiceren.
Waarom ik vandaag ervoor koos om hier eens wat over te schrijven, is omdat ik bijna dagelijks de worstelingen zie bij partners en in gezinnen. De worsteling met het over willen nemen van de verantwoordelijkheid van de ander. Het willen oplossen van de problemen of het willen wegnemen van emoties. Waarmee de emotie er eigenlijk niet mag zijn.
Geregeld stel ik de vraag:” waar wil je bij weg?” “wat mag er niet zijn”?
Wil je reageren? Graag.... benieuwd naar jullie reacties.
Wil je ook leren verdragen? Wil je ook gelukkiger worden in je relatie met je partner of met jezelf? De wachtlijst heb ik inmiddels weggewerkt, er zijn weer wat plekjes vrijgekomen.
Een fijn weekend toegewenst met liefde en in verbondenheid....
#relaties #verdraagzaamheid #verbondenheid #gezinnen #kinderen #emoties #eigengrond #gelukkig
Zijn aannames gevaarlijk? Of spreek je dan over een sterke intuïtie?
Aannames versus intuïtie
Zijn aannames gevaarlijk? Of spreek je dan over een sterke intuïtie?
Kortgeleden had ik een leuk gesprek met een kennis van vroeger over intuïtieve ingevingen en het gevaar van aannames. Dit prikkelde mij om er weer eens, met mijn huidige ervaringen, ideeën in te duiken en er een blog over te schrijven.
Wat is intuïtie? De Van Dale omschrijft intuïtie als ‘inzicht zonder denken’. Een ingeving die er spontaan is zonder verstandelijke beredenering of analyse. Het wordt ook wel omschreven als je zesde zintuig, innerlijke stem of (onder)buikgevoel.
Het onderbuikgevoel is een bekend fenomeen. Alleen denken en voelen kun je niet zwart – wit van elkaar scheiden. Veel gevoelens komen voort uit gedachten. En die gedachten kunnen gebaseerd zijn op verkeerde aannames. Een aanname die bij mij nog wel eens in vriendschappen omhoogkomt, is dat een ander niet zit te wachten op mijn idee of mijn mening. Mijn neiging is dan om mezelf maar niet uit te spreken en/of niks te doen met dat idee of die mening. Terwijl deze aanname niet gebaseerd is op een feit. Deze aanname van mezelf komt voort uit ervaringen uit het verleden. Echter deze ervaringen hebben wel invloed op je intuïtie.
Hoe weet je nou wanneer het gaat om intuïtie of dat het gaat om een aanname?
Intuïtie begint vaak met een gevoel dat iets wel of niet goed voelt. Dat er iets niet klopt. Wat dan wel of niet klopt, word vroeg of laat vaak wel duidelijk. Een dieperliggend weten.
Daarnaast is intuïtie dus ook gelieerd aan kennis, ervaringen, indrukken en vaardigheid die je opdoet. De combinatie van dat alles maakt dat je snel schakelt, overziet en beslist.
Je vormt je onbewust een mening over personen en situaties en deze meningen beïnvloeden je houding. Je zult bij een negatief gevoel bijvoorbeeld niet gauw toenadering zoeken. Je onbewuste bevat een dieperliggend ‘weten’. We vinden het vaak moeilijk om op dit intuïtieve weten te vertrouwen, omdat je het niet kan beredeneren. Een valkuil is dat jouw intuïtief weten niet de waarheid is of hoeft te zijn. Je bent daardoor nooit helemaal vrij van aannames en eigen perceptie.
Rationeel ingestelde mensen vinden sneller iets zweverig of te weinig onderbouwt, te weinig concreet of tastbaar. Deze mensen vertrouwen op hun cognitie, op het verstand.
Wat je kan helpen is je bewust te worden van je aannames.
De volgende vragen kunnen je daarbij helpen (Byron Katie).
Is hetgeen ik denk waar? Weet je zeker dat het waar is? Waar baseer je dat op?
Mocht de gedachte kloppen, is het terecht? Is het een ramp? Hoe reageer je op je gedachte?
Aannames zijn namelijk onontkoombaar, de kunst is je ervan bewust te worden en te onderzoeken of ze waar zijn. En voor dat onderzoeken is lef en kwetsbaar durven zijn nodig.
Als je de tools hebt geleerd om over de aannames het gesprek aan te gaan met de ander, worden aannames niet langer gevaarlijk, maar levert het je informatie en verbinding op.
Hiervoor is het belangrijk dat je jezelf durft open te stellen en daar is lef voor nodig. Misschien klopte je aannames namelijk niet en moet je dat wel durven erkennen.
Daarnaast is het goed je gedachten te onderzoeken en te gaan kijken wat jouw waarheid is. Bewustwording geeft vrijheid om anders naar je gedachten te kunnen kijken.
Ik zou zeggen maak gebruik van je intuïtie, je innerlijk weten en vertrouw daarop. Als je de indruk hebt dat het een aanname is, ga op onderzoek uit. Benoem het gedrag van de ander of maak het bespreekbaar. Wat je ziet, bemerkt, ervaart en opvalt. Bijvoorbeeld het valt me op dat je oogcontact lijkt te vermijden, het valt me op dat je de neiging hebt om jezelf te verontschuldigen. Het gaat er dus om of je je intuïtie durft te volgen en te benoemen wat je ziet, ervaart bij de ander.
Na het benoemen van je aanname, is het van belang te luisteren tussen de regels door. Wat zegt iemand non-verbaal. Respectvol omgaan met de ander, is de ander durven spiegelen en de keuze er wat mee te doen, bij de ander te laten. Geef mensen het gevoel dat elke keuze goed is.
Ik ben overtuigd dat als je bovenstaande kunt toepassen, dan zijn aannames niet langer gevaarlijk of belemmerend, maar zorgt het voor verbinding, diepgang en groei.
Wat denk jij?
Kun je of wil je hier meer over weten? Wil je hier de tools voor leren?
Neem gerust contact op….
Simone van Roekel
Gezinspraktijk Happy Home
#intuïtie##aannames##ervaring##gedachten##gevoelens##verbinding
“Heb jij Lef”?
“Heb jij Lef”?
Letterlijke definitie van lef, is een eigenschap dat je iets durft.
Lef komt uit het Hebreeuws en betekent ‘hart’.
Het mooiste is om vanuit je hart te leven. Maar in de huidige maatschappij zijn veel mensen die dit niet meer doen, het lastig vinden, omdat ons hoofd het overneemt. Echter veranderen ligt dichtbij je hart.
“Er is altijd een eerste stap die gemaakt mag worden, als je je hart wilt volgen. Zo’n stap kan spannend zijn. Maar als je durft, ontdek je nieuwe dingen, die je uiteindelijk ook leert ‘kunnen’. Dit kan de stap zijn naar beter voor jezelf zorgen, de stap naar een nieuwe baan, maar ook naar besluiten om bepaalde dingen niet meer of juist wel te doen. In wat voor situatie je je ook bevindt, het begint altijd met die eerste stap; durf.
Waarom ik vandaag kies voor dit onderwerp, is omdat “LEF” en “DURF” centraal staan in de dagelijkse praktijk van de mensen die bij mij komen.
Hoe vaak ik wel niet hoor, ja maar…… “ik kan het niet maken om niet te gaan” “ik weet zeker dat ze dit niet leuk vind” “ik moet echt even” “ik heb eigenlijk helemaal geen zin, maar” “ik moet dit nog doen” “ik moet dat nog doen” “ nee dat gaat niet” “nee mijn man ziet me al aankomen” nee….
HOEZO, is dan vaak mijn vraag? MOET dat echt vandaag? Waarom doe je iets totaal tegen je zin in? Waarom zou je geen NEE kunnen zeggen?
Veel mensen denken dat ze van alles ‘moeten’. We doen dingen op de automatische piloot en staan niet meer stil bij wat we ‘echt’ vinden, denken en voelen. Welke behoeftes we hebben en wie we willen zijn of waar we naartoe willen. Want tja, stilstaan hebben we toch helemaal geen tijd voor?
Mensen komen met klachten dat ze moe zijn, dat ze aan het overleven zijn. Ze genieten niet echt meer van het leven en missen verbondenheid. Ze blijven doorgaan en ervaren geregeld onrust. Er moet nog zoveel. Veelal hebben we overtuigingen in ons zelf waar we last van krijgen of hebben. Een stemmetje die je laat weten dat je hard moet werken, dat je een leuk sociaal leven hoort te hebben, dat je eigenlijk helemaal niet gezellig bent en allerlei normen en waarden waar je netjes aan hoort te voldoen.
Het vraagt LEF en DURF om dit te stoppen en te gaan kiezen voor jezelf, wat niet betekent dat je niet meer sociaal bent, dat je geen fijne vriend kan zijn, geen liefdevolle partner meer bent. Het betekent dat je een betrouwbare persoon wordt voor jezelf, maar ook voor je omgeving. Je wordt authentiek.
Zelf heb ik in de loop der jaren ook lef mogen ontwikkelen. Het lef om een poos geleden mijn eerste blog te schrijven. Mijn overtuiging was namelijk dat kan jij helemaal niet. En mijn omgeving zei; “maak het maar niet te persoonlijk”
Het lef om vaker naar mijn hart te luisteren en daarop mijn keuzes te maken. En natuurlijk gaat dit allemaal niet zonder af en toe ook eens ‘pijn’ of een teleurstelling.
Lef is mijns inziens je geregeld open en kwetsbaar durven opstellen en dat is niet makkelijk.
Niemand wil pijn ervaren en iedereen wil een teleurstelling graag voorkomen.
Maar wat als je de besluiten eens bekijkt vanuit de ogen van jouw dierbaren? Hoe zou jij het vinden als ze besluiten namen vanuit hun hart?
Kortom wil jij dichterbij je hart komen? Leren stilstaan en de onrust voorbij? Van overleven naar gaan leven? Wil jij ontdekken wie je nou eigenlijk echt bent, welke waarden belangrijk voor je zijn en vanuit daar in het leven staan?
Neem dan contact op, dan gaan we samen die zoektocht aan….
“Moet je wel even het LEF hebben om die eerste stap te zetten” ;-)
“Twijfelen, het hoort erbij” of ben jij heel besluitvaardig?
“Twijfelen, het hoort erbij”
Echter twijfelen vraagt vaak meer energie dan goed voor je is.
Mensen met te veel twijfel zijn bang voor de negatieve gevolgen van hun keuze, R. Jonckers
Iedereen kent het, velen worstelen ermee en ondanks dat het soms vervelend is, heeft twijfelen ook voordelen.
Zelf kan ik ook enorm twijfelen, terwijl ik het volgende moment bijna impulsief of ondoordacht besluiten kan nemen.
Waarom ik dit onderwerp uitkies, begon vanmorgen met de twijfel over welk onderwerp ik een blog zou schrijven. Er is namelijk zoveel om over te schrijven. Wat zouden de lezers interessant vinden? En ik dan? Waar zou ik wat over willen vertellen?
Kortom daar kan ik lang over nadenken en over twijfelen. En als ik niet zou kiezen, dan zou ik nu nog steeds niks op papier hebben staan. Dat voelde niet goed. Dus ik neem een risico, dat dit interessant genoeg is en dat ik het “leuk of goed genoeg” weet op te schrijven.
Letterlijke betekenis van twijfel is: het niet kunnen kiezen tussen mogelijkheden.
In mijn praktijk hangt een schilderij die ik zelf heb gemaakt waarop de tekst staat:
“Als je niet weet welk pad je kiest, maakt het ook niet uit welke keuze je maakt”
Waarom twijfelen mensen?
Je wil teleurstellingen voorkomen. Want zolang je geen keuze maakt, kun je niet teleurgesteld worden en/of de ander teleurstellen.
Door te twijfelen, kun je tijdrekken. Deze is vaak wel extra zwaar, want je bevind je dan in de situatie dat de ander zit te wachten op een antwoord. Die druk zal je zeker voelen.
Met twijfelen kun je verantwoordelijkheid mijden. Want zolang je niets doet, kan niemand je verwijten dat je het fout hebt gedaan of niet goed genoeg. Risico is dat de ander je dan als lui kan bestempelen, want je komt niet in actie.
Van je ouders krijg je normen en waarden mee. Als die normen en waarden o.a. zijn dat het van belang is dat je vooral oog moet hebben voor de belangen van anderen en zorg hoort te dragen voor goede relaties, dan zal je als kind uit behoefte aan verbondenheid met je ouders gedrag ontwikkelen waarbij je aan die verwachtingen voldoet. Je zal dus dienstbaar zijn, hard werken en goed zijn of worden in het zorgen voor anderen. Maar leer je ook goed zorgen voor jezelf? En wat gebeurt er met jou, als je juist voor jezelf gaat kiezen? Of wat gebeurt er als je die ander teleurstelt? Wat gebeurt er als je een keuze maakt, die de ander niet leuk vindt? Kortom er is veel terug te halen uit hoe je bent opgevoed en of je in staat bent om ‘makkelijk’ keuzes te maken.
Twijfel is overigens geen gebrek aan moed of durf. Het kan je bewaken voor roekeloosheid of overmoed. Het kan je helpen om betere keuzes te maken en niet ondoordacht een pad te kiezen. Zelftwijfel kan je bijv. behoeden voor zelfoverschatting en een te groot ego. Kortom twijfelen heeft voordelen.
En wat het misschien wat luchtiger maakt, is dat we eigenlijk in de kern twijfelen over twee dingen. Ons gevoel van eigenwaarde en de keuzes die we maken. Als je twijfelt of mensen je wel okay vinden of als je denkt dat anderen beter of mooier zijn, dan twijfel je over je eigenwaarde. Als je twijfelt over wat je moet doen en wat het betekent voor de nabije toekomst, dan is het een twijfel over je keuzes.
Wil je “minder last” hebben bij het maken van keuzes, wil je leren minder te twijfelen?
Dan betekent het o.a. dat je meer mag leren voelen. In plaats van in je hoofd, meer in je lijf en voelen welke keuze het beste past. Voelen wat je lichaam je wil vertellen.
Stel dat je niets meer proeft of kunt ruiken; Hoe kies je dan eten uit?
Het is ook handig als je een basis van vertrouwen hebt in jezelf, want dan maakt het minder uit als je misschien een ander teleurstelt of dat je af en toe eens een foutje maakt.
Als laatste is het fijn als je de verbinding met jezelf en de ander weet te maken. Want als je deelt wat er speelt in je hoofd, kun je de ander gebruiken om te ventileren en via de ander bij je gevoel komen en vervolgens dus bij een besluit.
Besef dat verleden tijd, of keuzes uit het verleden niet terug te draaien zijn, het kan wel zijn dat ze in het hier en nu juist opnieuw twijfel geven. Echter op het verleden heb je geen invloed meer, maar wel op de keuzes die je nu maakt en hoe je daarmee omgaat.
Geen enkele keuze biedt garantie en de toekomst is veranderbaar. Daarnaast weet je nooit 100{76cf10373f88e20cfb4e4fa92c0cb7e4696731ad4c09669e9621493dbb579935} zeker of een keuze beter is, daar kom je pas achter door een keuze te maken.
Wanneer is twijfelen een probleem?
Twijfelen is een probleem als het je letterlijk tot stilstand brengt.
Het is een probleem, als jij er zelf “last” van hebt en dit anders wilt.
Kun je wat ondersteuning gebruiken bij het maken van keuzes?
Bij het gaan leren voelen?
Bij het leren in verbinding komen met jezelf en de ander?
Neem dan contact op, dan gaan we samen op onderzoek uit en werken aan verandering.
Simone van Roekel, Gezinspraktijk Happy Home.
“Intenties en Aannames”
“Intenties en Aannames”
“Ik zei toch echt wat anders dan wat jij nu zegt hoor"
Relaties het is gewoon niet altijd even makkelijk. Ik zelf en mijn partner hebben vooral moeten leren om “ruzies” te maken, want conflicten vonden we beiden vreselijk, dus die gingen we liever uit de weg. Alleen dat hou je niet lang vol. Als je samenwoont, een kind krijgt en samen gaat opvoeden, dan ontkom je er niet aan dat je elkaar tegenkomt en het niet eens bent met de ander of behoeftes hebt, maar dat de ander die niet kan ruiken. En als je dan beiden niet geleerd hebt om “ruzies” te maken, voor je behoeftes op te komen, dan ontstaat er wrijving. En als er wrijving ontstaat, dan ontkom je niet aan onderhuidse irritaties en nare gevoelens. Je voelt je alleen, ellendig, niet gehoord, niet gezien en vooral niet begrepen. Je hebt beiden de juiste intenties, maar hoort, ziet en voelt die ander die juiste intenties wel?
Letterlijke betekenis van Intentie; Het doel wat men voor ogen heeft. Het voornemen een handeling te verrichten. Het gaat vooraf aan gedrag. Letterlijke betekenis van Aannames; Iets wat je denkt of vindt zonder het zeker te weten.
Binnen relaties ontstaan misverstanden door het niet juist interpreteren van intenties, het niet duidelijk communiceren of uitspreken van je behoeftes. Je praat snel langs elkaar heen, je begrijpt of hoort wat anders dan de ander bedoelt en dat gebeurt in elke relatie. Daarnaast is iedereen goed in aannames doen. Jij bedoelde toch…. Ik dacht dat… ik neem aan dat….
Als we elkaar iets vragen, dan is het belangrijk om de intentie te weten van de vraag. De intentie bepaalt namelijk voor een groot gedeelte welke behoefte er ligt. Als alle vragen dezelfde intentie hebben, dan was het niet ingewikkeld. Maar omdat meestal de intentie niet in woorden wordt uitgesproken, kan het ingewikkeld worden.
Wanneer je als partners onmachtig bent om op een constructieve manier aan te geven wat je behoeftes zijn of de behoeften van de ander niet serieus neemt, leidt dit vaak tot conflicten en ruzies. Voor beiden wordt het dan onveilig en onbevredigend.
Verschillen voelen dan vaak als groot, je voelt je beiden alleen staan en niet begrepen. Door te leren hoe je op een constructieve manier je behoeftes kunt uitspreken, of leert hoe je elkaar daarbij kunt ondersteunen ga je de relatie met elkaar en jezelf verstevigen.
Constructief gedrag houdt in dat je beiden stilstaat bij je eigen behoeftes, gevoelens en deze serieus neemt. En stilstaat bij je eigen gedrag en de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen aandeel in conflictsituaties.
Een voorbeeld van een stel wat bij Gezinspraktijk Happy Home kwam.
De laatste weken, al voor de maatregelen rondom Corona, liep het niet soepel tussen hen. En waar ze vaak hun patronen best wel doorzagen en konden schakelen om de verbinding te herstellen, lukte dat nu niet goed. Dus ze gingen hulp inschakelen.
Het voelde voor hen beiden alsof ze op 2 verschillende werelden zaten, en het lukte niet om die werelden dichter bij elkaar te brengen. Door de situatie ontstond er fysieke en mentale afstand. Het enige wat zij nog probeerde was haar kant van het verhaal nogmaals verduidelijken, zodat hij haar zou begrijpen. "Want als hij mij nou begrijpt, dan voelt het weer fijn tussen ons".
Alleen bij Simone, Gezinspraktijk Happy Home, kwamen ze erachter dat deze houding, juist zorgde voor nog meer afstand. Want haar man, snapt vanuit zijn perspectief niet hoe het in haar wereld is. En hoe meer zij hem wilde overtuigen, hoe meer hij niet ging luisteren en alleen maar bezig was met zich klaar maken om zich te gaan verdedigen. Of hij verdween gewoon en voelde zij zich nog ellendiger.
Met de hulp van Simone is het gelukt om de juiste intenties weer te zien van elkaar.
Mijn man had echt oprechte intenties ook al voelden zijn woorden en zijn houding op dat moment zo
anders. En datzelfde kreeg ik terug vanuit hem. Hij ging gelukkig mijn goede intenties weer zien. En beiden proberen we nu aannames te vermijden door oprecht interesse te tonen, te checken bij elkaar hoe het zit, i.p.v. dit zelf in te vullen. En het lukt ons nu om constructief met elkaar te communiceren. Onze behoeften en verlangens uit te spreken en de verbinding met elkaar te herstellen.
De afgelopen periode bij Simone heeft ervoor gezorgd dat wij de liefde, waardering, begrip en intimiteit weer hebben teruggevonden. Een heel fijn gevoel!
Wil jij je ook weer verbonden voelen in je relatie? Wil jij ook die afstand die ontstaan is kleiner maken? Wil jij ook kijken of het jullie lukt om constructief met elkaar te leren communiceren? Wil jij je niet langer alleen voelen binnen je relatie? Wil je leren ruzie maken, of juist leren om dit op een fijne manier te herstellen? Willen jullie de echte intenties van elkaar leren zien en uitspreken? Wacht niet te lang... wacht niet tot de liefde echt verdoofd is. Neem contact op.
Simone van Roekel, Gezinspraktijk Happy Home.
“Ik zorg goed voor mezelf, en jij?"
“Zelfzorg”
De letterlijke betekenis is; ‘voor jezelf zorgen’. Langere tijd was dat niet mijn kracht. Ik stond meer afgestemd op anderen, dan op mijzelf. De zorg voor de ander, was makkelijker dan goede zorg voor mijzelf. Ik zei overal ja op. Alles was leuk, alles zag ik als een uitdaging en een studie, dat doe je er gewoon toch even naast?
In de loop der jaren heb ik mogen ervaren wat het met je doet als je voor jezelf gaat zorgen. Echter met een drukke agenda, een gezin en een sociaal leven, is dat niet altijd even makkelijk. En als eigen baas, was ik in het begin, evenmin mild voor mezelf.
Zelfzorg is echter voor iedereen verschillend. De ene probeert gezonder te eten, de ander gaat eerder naar bed, de volgende gaat zijn hobby trachten op te pakken en de ander gaat vaker nee proberen te zeggen. Ik kan hier een rijtje opsommen wat je allemaal kan doen, maar alleen dat wat goed werkt voor jou, hoeft voor de ander niet te werken. Het is dus van belang dat je op zoek gaat naar wat voor jou werkt! Wanneer je goed voor jezelf wilt zorgen, is het vaak noodzakelijk om de relatie met jezelf te verstevigen.
“Er kwam eens een jonge vrouw van 34 om hulp vragen, die in haar ogen een onmogelijke relatie had met een man, maar vurig wenste dat het zou werken. Deze vrouw kwam tot de ontdekking dat het noodzakelijk was de relatie met zichzelf steviger te maken. Dit traject heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ze samen een nieuwe start konden maken, maar dat de nieuwe relatie met haar zelf het meest waardevolle was wat ze uit de gesprekken had gehaald. Ze is zichzelf gaan liefhebben, ze is trots op wie ze nu is en daarmee weet ze steeds beter voor zichzelf te zorgen en in relatie tot de ander zichzelf niet meer te verliezen.
Je kan in contact met anderen ervaren wie je eigenlijk bent, wat je zelf wilt, vindt en nodig hebt. (Uit het boek van Roel en Sonja Bouwkamp, De gulden Middenweg)
Wil jij een gezonde relatie met jezelf en een gezonde relatie met de ander? Wil jij ontdekken hoe je goed voor jezelf kunt zorgen en wat voor jou werkt?
Je bent van harte welkom in mijn praktijk. Ik kan je helpen om de relatie met jezelf en de ander te verstevigen. Te ontdekken wat voor jou werkt. Dit kan en mag individueel, maar mag ook samen met je partner, met je moeder, je zoon, je dochter of als gezin.
